Στο Παριακλι, αρρωστοι ο Παρασκευας και η Αναστασια, ο Κυριακος ηταν δυο-τριων χρονων, μαθαινε καθημερινα από μια καινουρια λεξη, εβγαινε εξω, επαιζε με τα αλλα παιδια. (Κλεψιμια, επαιρναν ότι εβρισκαν ακομη και κορκοτα.??)
«Ανα», φωναζε όταν εμπαινε μεσα. Με τις κλειδαριες ανακατωνονταν. Ο Παρασκευας το εβλεπε και ηθελε να τον στειλει και στην Αθηνα για τεχνικος, αλλα δεν μπορουσε. Ο Κυριακος ηθελε να γινει οδηγος, νταλικερης, αλλα ο Παρασκευας του ελεγε να γινει σιδερας, «… δεν θα πεινασεις …». Ηθελε να μην περαση, ότι περασε αυτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου