11-07-2008 Μνήμες: Αναστασία Κυριακίδου Αφήγηση: Ευθυμία Κυριακίδου

Η Αναστασία Κυριακίδου έκανε κάθε δυο χρόνια παιδί, αλλά και έχανε παιδιά ενδιάμεσα με δικό της τρόπο. Ο παππούς, ο Παρασκευας ήτανε ζανπαρας, όπως έλεγε η Ευθυμία. Ένας άλλος τρόπος για να ελέγχουν την τεκνοποιια ήταν να επιμηκύνουν τον θηλασμό μέχρι που το παιδί γινόταν και δυο χρονών, πράγμα που ελάττωνε την γονιμότητα τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ευθυμία ανάφερε, την σπιτονοικοκυρά της, την Θαναηλινα, οπού πίσω στην πατρίδα, ο γιος της τεσσάρων χρονών ερχόταν στο σπίτι από τα παιχνίδια του στην γειτονιά και απαιτούσε από την μάνα του, όπως έλεγε η Ευθυμία

-Τσούνα μάνα βυζί θέλω.

Η Αναστασία Κυριακίδου έχασε και παιδί ακόμα και όταν ήταν πια μεγάλη στην ηλικία, γύρω στα πενήντα, όταν η δεύτερη της κόρη, η Μαρικα ήταν πια δέκα οκτώ χρονών.

-Πάλι παιδί έχασες!

είπε επιτημιτικα η δεκαοχτάχρονη Μαρικα στην μάνα της, όταν μια μέρα την είδε στο κρεβάτι της αδιάθετη. Αδιαθεσία που από προηγούμενες φορές ήταν ενδεικτική της κατάστασης της μάνας της. Η Αναστασία Κυριακίδου δοκιμάστηκε σκληρά καθόσον ήταν εποχές, όταν ήταν στο Παριακλι, που ανέβαινε πάνω στην πλαγιά του κοντινού βουνού, στα χωράφια που σπέρνανε, με ένα παιδί στο χέρι, άλλο στην αγκαλιά και άλλο στην κοιλιά, όπως χαρακτηριστικά ανάφερε η Ευθυμία.