Ο Παρασκευας Κυριακιδης δεν απεφυγε τον Τουρκικο στρατο. Τον πιασανε και τον βαλανε με αλλους Ελληνες σε ενα στρατωνα, ενα κισλα οπως τον ελεγαν οι Τουρκοι. Εκει ηταν στοιβαγμενοι ολοι οι Ελληνες νεοι αντρες που ειχαν πιασει οι Τουρκοι. Τα παραπηγματα του στρατωνα ηταν φτιαγμενα απο καδρονια κομμενα φρεσκα απο καβακια. Ηταν τοσοι πολλοι ανθρωποι στοιβαγμενοι μεσα στα παραπηγματα που απο τα χνωτα, την ζεστη και την υγρασια τα καδρονια βγαζαν βλαστους. Ξαναζωντανευαν.
Ο Παρασκευας Κυριακιδης δεν μπορουσε να ξαποσταση αναμεσα σε ολα αυτα τα σωματα και πηγαινε στον αχυρωνα του κισλα για να κοιμηθη τα βραδυα μονος του. Κοιμοτανε στο χωμα αλλα αυτο ηταν το λιγοτερο καθοσον ηταν γεματο ψειρες. Με μια σκουπα, σκουπιζε τις ψειρες απο ενα μερος το καθαριζε και επεφτε να κοιμηθη. Αλλα οι ψειρες μαζευονταν παλι και τον ξυπναγαν αγρια με τα τσιμπηματα τους. Σηκωνονταν, ξανασκουπιζε και κοιμονταν ξανα μεχρι την επομενη φορα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου