Η περιοδος του Παρασκευα Κυριακιδη στα βουνα με τους ανταρτες θα τελειωσε σε μια απο τις επιδρομες των Τουρκων χωροφυλακων στους καταυλισμους των Ελληνων ανταρτων. Χωρις να υπαρχει μαρτυρια πως εγινε αυτο η Μαρικα Τερζογλου αναφερει οτι τον Παρασκευα Κυριακιδη τον πιασανε οι Τουρκοι και τον πηραν φανταρο στα 16-17 του χρονια. Αυτο θα εγινε το 1921 η τελη του 1920 η αρχες του 1922. Μετα τον εγκλεισμο του στον κισλα (στρατωνα) οι Τουρκοι μαζι με αλλους Ελληνες πηγαν τον Παρασκευα Κυριακιδη να φτιαχνη δρομους σπαζωντας πετρες. Η Μαρικα Τερζογλου αναφερει οτι λογω του νεαρου της ηλικιας του δεν του εδιναν οπλο, γι’ αυτο τον χρησιμοποιησαν για να φτιαχνη δρομους σπαζωντας πετρες, αλλα μαλλον δεν του εδιναν οπλο γιατι ηταν Ελληνας και απωτερο σκοπο οι Τουρκοι ειχαν να τους εξουθενωσουν απο τις κακουχιες και την εξαντλητικη εργασια.
Ο Παρασκευας, οπως και οι αλλοι Ελληνες κοιμονταν στο υπαιθρο. Εφτιαχνε ενα προχειρο καταυλισμο απο πετρες για να προφυλαχτη απο το κρυο και εκει κουρνιαζε. Ηταν χειμωνας, εκανε κρυο και ειχε πολυ λιγα ρουχα να φορεση, να προφυλαχτη, αδυναμος και ταλαιπωρημενος.
Σε ενα χωριο εκει κοντα που φτιαχνανε τον δρομο, ηταν ενας Τουρκος που ειχε ενα φουρνο και εφτιαχνε πηλινες σταμνες και αλλα σκευη. Ο Τουρκος τον ειδε ετσι που ηταν ρακενδυτος και αδυναμος, τον συμπονεσε και ζητησε απο τον επικεφαλης να αφηση τον Παρασκευα στην επιβλεψη του για να δουλεψη στο εργαστηρι του. Ο επικεφαλης συμφωνησε και ετσι ο Παρασκευας ξεφυγε απο τον στρατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου